Poniżej możemy odnaleźć zestawienie trzech podstawowych typów kratek ściekowych stosowanych w przemyśle takich jak:

• – Wpusty podłogowe PROFESJONALNE
• – Wpusty podłogowe SEMI-PROF
• – Wpusty podłogowe MINI

Zestawienie dotyczy parametrów konstrukcyjnych
i użytkowych,  zakresu stosowania czy też klas wytrzymałości  na obciążenia.

PODZIAŁ ZE WZGLĘDU NA KONSTRUKCJE

Każdy z trzech przedstawionych wyżej na schemacie typów wpustów przemysłowych posiada w swojej grupie rozwiązania zarówno w wersji jedno jak i dwu częściowej a także odpływy pionowe (dolne) oraz poziome (boczne). Poniżej na zdjęciu na przykładzie wpustu profesjonalnego można zaobserwować różnice w budowie ogólnej.

OGÓLNE PRZEZNACZENIE

Kratki ściekowe PROFESJONALNE przeznaczone są do stosowania w miejscach w których wymagana jest duża przepustowość odwodnienia, wysoka klasa obciążenia oraz zdolność do wyłapywania znacznych ilości odpadów produkcyjnych.

System SEMI – PROF to program hybrydowy łączący najlepsze cechy wpustu PROFESJONALNEGO i prostotę rozwiązania MINI. Zapewnia łatwe i tanie odwodnienie przy zachowaniu maksimum higieny.

Kratki ściekowe typu MINI to najprostsze rozwiązanie, stosowane głównie w przemyśle budowlanym. Idealne rozwiązanie na obszarach ruchu pieszego lub kołowego**, zaś niewielka ilość odbieranej wody pozwala na przyłącza DN50 / DN75 nie zmniejszając przy tym przepustowości syfonu.

ZESTAWIENIE PORÓWNAWCZE

(*) – podstawowym materiałem jest stal nierdzewna AISI 304. Stal kwasoodporna AISI 316 używana jest wyłącznie tam gdzie AISI 304 nie spełnia założeń projektowych

(**) – klasa obciążenia zależy od zastosowanego rusztu przykrywającego oraz jego wymiarów. Wpływ na klasę obciążenia ma także dodatkowe wzmocnienie brzegów wpustu podłogowego a także jego prawidłowy montaż. Klasa K3 dotyczy tylko i wyłącznie ruchu pieszego, natomiast klasa L15 dopuszcza możliwość przejazdów o małym natężeniu ruchu (np. wózków paletowych, wózków wędzarniczych etc.)

BUDOWA WPUSTU PODŁOGOWEGO

• Korpus – element do zabudowy – okrągły kształt zmniejsza osadzanie się zanieczyszczeń – w przypadku dwu częściowego wpustu (stropowego) korpus składa się z części górnej oraz dolnej – możliwość regulacji wysokości
• Ruszt –  kratowy antypoślizgowy, drabinkowy, płytowy i blaszany – perforowany. Ruszty te różnią się nie tylko wyglądem czy kształtem ale również klasą wytrzymałości na różnego rodzaju obciążenia
• 
• Wyłapywacz odpadów – w zależności od wielkości ilości zanieczyszczeń stałych w odprowadzanych ściekach stosuje się kosz osadczy (duże ilości zanieczyszczeń) lub sitko (niewielkie ilości zanieczyszczeń)
• Syfon – zabezpiecza przed wydostawaniem się do pomieszczenia nieprzyjemnych zapachów

TECHNOLOGIA WYKONANIA

Wpusty podłogowe przemysłowe wykonywane są ze stali nierdzewnej lub kwasoodpornej (AISI 304 albo AISI 316) w zależności od założeń projektowych. Zdarza się bowiem tak, że stal nierdzewna AISI 304 jest nie wystarczająca i trzeba sięgnąć po rozwiązanie dużo bardziej odporne na działanie substancji żrących np. przemysł chemiczny czy farmaceutyczny. Wówczas wykorzystuje się stale kwasoodporne z grupy AISI 316.

Rodzaj wpustu podłogowego dobieramy uwzględniając poniższe parametry:

• Ilość ścieków które należy odprowadzić w danej jednostce czasu z powierzchni posadzki. Wpływ na to mają:  średnica rury odpływowej, rozmiar części górnej, przepustowość syfonu, stopień „zapchania” wyłapywacza odpadów (kosz osadczy lub sitko)

• Ilość części stałych w ściekach – w zależności od tego parametru możemy wybrać kosz osadczy lub sitko

• Siła nacisku – rodzaj obciążenia oraz jego wielkość która będzie działała na przykrycie wpustu. Kratki ściekowe przystosowane są do przenoszenia obciążeń ruchu pieszych i/lub ruchu kołowego w zależności od wyboru rodzaju przykrycia oraz dodatkowych wzmocnień korpusu

Zalety kratek ściekowych:

• – Prosta konstrukcja
• – Łatwość czyszczenia – wyciągane przykrycie tj. ruszt, wyłapywacz odpadów (kosz osadczy lub sitko) oraz syfon
• – Łatwy montaż
• – Możliwość wyboru rusztu (klasy obciążenia) wpustu podłogowego oraz jego typu w zależności od wymagań projektowych i miejsca przeznaczenia

Zabudowa wpustów podłogowych jednoczęściowych:

• – Króciec odpływowy wpustu podłogowego instalujemy w kielichu przyłącza kanalizacyjnego
• – Góra wpustu powinna znajdować się w odległości około 1 – 2 mm poniżej posadzki
• – Należy pamiętać o zabezpieczeniu kratki ściekowej przed przemieszczaniem podczas betonowania.UWAGA: nie można dopuścić do zawężenia się światła wpustu podłogowego w trakcie betonowania
• – Szpachelką doprowadzamy beton w trudno dostępne miejsca
• – Należy pamiętać o zabezpieczeniu elementów przed zabrudzeniem.  Zdemontować ruszty przykrywające, kosze osadcze lub sitka czy syfony

KLASY OBCIĄŻENIA WG PN-EN 1253

W zależności od wielkości nacisku jaki wpusty podłogowe punktowe oraz wpusty liniowe są w stanie przenieść oraz natężenie ruchu na nim odbywającego się, PN-EN 1253 wyróżnia 7 grup docelowych do których przydzielone są odpowiednie klasy obciążeń:

Klasa H1,5: obszary, w których nie przewiduje się obciążenia np. powierzchnie dachów

Klasa K3 : Obszary bez ruchu kołowego, takie jak lokale użytkowane komercyjnie i obszary publiczne np. toalety, szatnie, prysznice,

Klasa L15: Obszary o małym natężeniu ruchu, takie jak pomieszczenia komercyjne i pomieszczenia publiczne, z wyłączeniem  wózków widłowych

Klasa R50: Obszary o ruchu kołowym, takie jak komercyjnie wykorzystywane pomieszczenia i fabryki,

Klasa M125: Obszary o ruchu kołowym, takie jak parkingi, fabryki i warsztaty,

Klasa N250: Obszary przemysłowe o możliwej dużej klasie obciążenia podlegające ruchowi wózków widłowych, takie jak obszary przetwórstwa spożywczego, zakłady chemiczne lub przetwórcze,

Klasa P400: Zastosowania w środowisku możliwego bardzo ciężkiego obciążenia podłoża, w tym obszary przetwórstwa spożywczego, zakłady chemiczne lub przetwórcze, gdzie wpusty są poddawane przemysłowym wózkom widłowym i / lub manewrują ciężkimi pojazdami

Należy pamiętać o tym że klasa obciążenia odwodnienia zależna jest od:

– rodzaju zastosowanego rusztu przykrywającego oraz jego wymiarów np. wysokości
– materiału z którego wykonane jest odwodnienie oraz ruszt przykrywający
– szerokości odwodnienia liniowego
– dodatkowych wzmocnień brzegów odwodnienia (jak w przypadku kanałów rynnowych ze stali nierdzewnej)
– prawidłowo wykonanego montażu
– zastosowania odpowiedniej klasy betonu.